Ouders

Ook adoptieouders kunnen tegen dingen aanlopen. Het is goed om daarbij stil te staan en te weten dat je waarschijnlijk niet de enige bent. Daarbij kun je steun vinden bij andere adoptieouders. Er zijn bijvoorbeeld verschillende Facebookgroepen voor ouders met kinderen uit bepaalde landen, kinderen met bepaalde special needs en alleenstaande ouders. Je kunt ook nazorg en professionele hulp krijgen voor specifieke problemen, juist ook wanneer die nog klein lijken te zijn.

Voor de adoptie
Een deel van de aspirant-adoptieouders besluit om aan de procedure te beginnen omdat een kinderwens niet op de natuurlijke manier te vervullen is. In dat geval kan het zijn dat er nog een hoop emoties verwerkt moeten worden. Een gevoel van verlies en rouw is niet ongebruikelijk. Het verdriet hierover hoeft niet helemaal ‘weg’ te zijn, maar het is wel fijn wanneer dat een goede plek heeft gekregen zodat je straks ook echt kunt genieten van deze nieuwe vorm van ouderschap en je kind optimaal kunt ondersteunen.

Alle vragen, opmerkingen en informatie die je op je af krijgt over adoptie kunnen soms overweldigend of zelfs beangstigend zijn. Weet je wel waar je aan begint? Wat kun je verwachten van een leven met een adoptiekind? Hoe zit dat met hechtingsproblematiek? Uit welk land wil je adopteren? Wat is daar allemaal voor nodig? Doe je er wel goed aan om een kind uit het geboorteland weg te halen? Kun je een ouder kindje aan? Meerdere kinderen tegelijk? Of misschien een kind met een special need? En waar ligt dan de grens?

Het zijn essentiële vragen die je niet zomaar kunt beantwoorden. Het bezoeken van de officiële informatiebijeenkomsten van Stichting Adoptievoorzieningen over verschillende aspecten van adoptie kunnen helpen om een goed beeld te krijgen. Daarnaast is het aan te raden met zoveel mogelijk professionals vanuit de zorg en ervaringsdeskundigen (zowel andere adoptieouders als volwassen geadopteerden) te praten. Neem de tijd om al die verhalen te laten bezinken en wees eerlijk over wat je daarbij voelt en waar je grenzen liggen. Dat alles is in het belang van het kind, want een goede match met ouders die weten weten waar ze aan beginnen en daar echt gemotiveerd in zijn is essentieel.

Tijdens de adoptie
Afhankelijk van uit welk land je adopteert kun je geconfronteerd worden met impactvolle procedures. Lange of juist korte wachtlijsten, ineens snel moeten vertrekken of maandenlang in onzekerheid zitten wanneer je naar je kind mag, een lang verblijf in het buitenland of juist een hele snelle overgang van het geboorteland van je kind naar huis. Het zijn allemaal factoren die stress op kunnen leveren. Een goede voorbereiding hierop, leren loslaten en leven in het moment kunnen je hierbij helpen.

Je kind moet wennen aan jou, maar jij ook aan je kind. Hoewel veel ouders vanaf het eerste moment intense liefde voelen, is het ook niet ongebruikelijk dat er twijfels en onzekerheden zijn over dat gevoel. Je moet je kind nog helemaal leren kennen. Een vaste gebruiksaanwijzing is er niet, dus je zult het de tijd moeten geven om daarachter te komen. Welk gedrag komt voort uit het karakter van het kind en welk gedrag is adoptie-gerelateerd? En hoe ga je daar dan mee om? Het kan agressie vertonen, angstig zijn, zich aan je vastklampen of je juist afwijzen. Dit kan ook invloed hebben op je gevoel over het kind en de adoptie. Open en eerlijk delen daarover met mensen die dicht bij je staan of ervaring hiermee hebben kan opluchten en je nieuwe inzichten geven.

Om het hechtingsproces te bevorderen wordt aangeraden om zeker drie maanden te ‘cocoonen’ met je gezin. Oftewel; niemand anders erbij. Dit kan zowel fijn als moeilijk zijn. Fijn dat je aandacht alleen maar hoeft uit te gaan naar je kind, moeilijk omdat je soms zowel de hoogte- als dieptepunten graag met je naasten wilt delen. En hoe reageren zij erop wanneer je hen op gepaste afstand houdt? En hoe regel je dat met praktische zaken als werk? Allemaal dingen die je beter vooraf kunt bespreken met betrokkenen zodat zowel jij als je omgeving goed is voorbereid op wat gaat komen.

Na de adoptie

Wanneer je thuis bent met je gezin en de eerste periode van wennen voorbij is, begint het ouderschap pas echt. Je nieuwe weg vinden in het dagelijks leven kan al een flinke tijd nodig hebben. Ondertussen gaat de ontwikkeling van je kind en van jullie als gezin onverminderd door.

Alle ouders willen het zo goed mogelijk doen, maar perfectionisme ligt voor adoptieouders misschien nog wel wat meer op de loer. Een enorm gevoel van verantwoordelijkheid, onzekerheden over het ouderschap en het kind, eventueel commentaar van buitenaf… Het kan er allemaal voor zorgen dat je de lat (te) hoog legt voor jezelf.

Het ‘goed’ willen doen kan er ook voor zorgen dat de drempel om hulp in te schakelen hoger wordt. Vragen om nazorg, of het nu een paar kleine vragen zijn of zorgen over grotere problemen, is geen teken van onmacht maar van kracht. Je kunt en hoeft het niet alleen te doen. En wanneer je een ‘probleem’ al aan kunt pakken wanneer het nog ‘klein’ is kun je voor je kind en voor jezelf vaak betere resultaten bereiken waarmee het dagelijks leven voor het hele gezin een stuk fijner kan worden.

Ook de kinderopvang en school krijgen een grote invloed op het leven van je kind en dus op jou als adoptieouder. Begrijpen de mensen die jouw kind gaan begeleiden wat hij of zij nodig heeft? Waarom het wellicht anders reageert dan andere kinderen in de klas? En hoe je daarmee omgaat? Het is mogelijk om ook hierbij professionele hulp in te schakelen die zowel jou als de school kunnen adviseren.

Zoveel professionals, zoveel meningen. Er is helaas geen allesomvattend handboek voor adoptieouders. Goed blijven kijken en luisteren naar je kind en je eigen gevoel blijft de hoofdzaak.