Door mijn adoptieouders heb ik mij nooit in mijn leven begrepen gevoeld. Ze waren en zijn erg gesloten over alles wat er met mijn adoptie te maken heeft, wat lastig is voor mij. Als ik probeerde uit te leggen waar ik mee zat, moest ik ‘niet zo lastig doen’ en ‘dankbaar zijn’. Mijzelf uiten is voor mij niet vanzelfsprekend omdat ik niet alleen slechthorend ben en spreken moeilijker is voor mij, maar ook omdat ik bang was voor de angst dat ik niet begrepen werd.

Het is onduidelijk waar mijn slechthorendheid en de motorische problemen die ik ook ervaar, vandaan komen. In de adoptiepapieren die mijn adoptieouders hebben meegekregen toen zij mij, 4 maanden oud, adopteerden, staat hier niets over. Pas toen ik vier jaar oud was en op school zat, werden mijn gehoorproblemen ontdekt. Ik vraag me ergens af of mijn adoptieouders iets hebben gemist, al eerder hadden moeten opmerken dat er iets met mij was. Ik heb het gevoel dat mijn adoptieouders meer ‘zorgouders’ waren dan ouders waar je echt een familie gevoel bij hebt. Hierdoor denk ik dat we qua persoonlijkheid niet altijd goed bij elkaar passen. Ik ben een warm mens maar vooral mijn adoptiemoeder is heel gesloten. Vanwege het onbegrip dat ik ervaarde, heb ik een tijdlang liefde gezocht op verkeerde manieren. Er zijn mannen en vrouwen geweest die daar misbruik van hebben gemaakt. Daar heb ik later veel last van gehad.

Onbegrip is een woord dat mijn leven tekent

Een lerares op de middelbare school is heel belangrijk voor me geweest. Voor het eerst was er iemand die echt naar me luisterde, mij niet onderbrak en mijn zinnen niet voor me afmaakte. Ik heb nog steeds contact met haar. Ze zei laatst tegen me: ‘Mariska, kijk eens wat je ondanks je problemen allemaal hebt bereikt. Je hebt opleidingen afgerond, je hebt een baan. Je bent een sterk persoon’. En dat is denk ik ook zo.

Ik zit momenteel middenin mijn eigen groeiproces. Er komen steeds meer negatieve gevoelens naar boven die ik hiervoor onbewust geblokkeerd had. Mijn gevoelens ten opzichte van mijn adoptie zijn gemengd. Ik heb kansen gekregen, ja. Maar ik ben op veel onbegrip gestuit. Ik denk dat hoe een adoptie uitpakt veel te maken heeft met of je als geadopteerde de gelegenheid krijgt om te groeien tot wie je bent. Maar een match met je omgeving is daarvoor noodzakelijk.

Tekst: Inge van Meurs  Fotografie: Ton Sondag